Bloemen voor Rob

Bloementijd! En wel op een andere manier dan normaal, want ik kocht ze niet op de markt, maar ik kreeg ze uit een Dalhiatuin in Maastricht. De moeder van mijn vriend heeft heel veel mooie Dalhia’s in haar tuintje staan en stelde voor om een paar van deze mooie bloemen beschikbaar te stellen voor een bloemen voor editie:) Super lief! Zo kocht ik ze daarom niet deze keer, maar plukten we ze samen in haar tuintje. Ik kocht al eerder Dalhias voor Obladen, maar de bloemen die ik nu had waren veel voller en vond ze stiekem ook veel mooier.

Floor (m’n sis in law) en Steph (daddy in law) vonden het leuk om mee te gaan dus gingen we met zijn drieën op pad. We gingen naar het Ceramiqueplein, omdat de mensen daar lekker zaten te chillen in het laatste zomerzonnetje van het jaar.  Een ideale plek om iemand op een rustige manier een bloemmetje te geven. We besloten om een man met een baby aan te spreken. Dit bleek Rob te zijn. Rob zat lekker in het zonnetje met een schat van een kindje, wat zijn kleinkind bleek te zijn. Hij was als opa lekker aan het oppassen en verbleef net als ik een weekend in Maastricht. Rob was erg blij met de bloemen en vertelde meteen dat de bloemen een mooie bestemming kregen. “Mijn schoondochter is morgen jarig, dus dan kan ik ze mooi aan haar geven” vertelde Rob enthousiast.

Wat erg toevallig was, is dat Rob uit Amstelveen komt, waardoor ik wederom mijn bloemen aan een Noord-Hollander heb gegeven;) Ik was erg benieuwd of er een verschil in reactie aanwezig is per streek/provincie, dus dat experiment ga ik wellicht een andere keer nog uitvoeren...

Ik heb afgelopen weekend genoten van Maastricht, de bloemen en alle lekkernijen die bij het bourgondische leven horen en ben weer helemaal fris voor een nieuwe week!

Wil je weten wanneer ik nieuwe bloemen geef? Like bloemen voor dan op Facebook of volg me op Twitter of Instagram.

Liefs,
Anne

Bloemen voor Rob

Bloemen plukken

Blij met deze prachtige boeketjes:)

Bloemen thuis

Klaar om op pad te gaan!

Bloemen voor Dorien

Begin van deze week ontving ik een mailtje met de vraag of ik bij Amsterdam Stadsdeel Oost iets over mijn blog wilde vertellen. Medewerkers van Stadsdeel Oost hadden een workshopdag en ze vonden het een leuk idee als er iemand uit de buurt langs kwam die bezig is met ‘een sociaal project’. Op deze manier zouden de medewerkers wat meer feeling krijgen met wat er allemaal in de buurt speelt.

Natuurlijk kwam ik graag langs, dan had ik meteen een leuke pauze tussen het schrijven van mijn scriptie door. Aangezien mijn oude bloemen dood waren, kocht ik nieuwe bloemen voor mezelf en nam ik het andere bosje mee naar de medewerkers van Stadsdeel Oost. Ik kocht mijn bloemen dit keer bij NIELS in plaats van op de Dappermarkt. In de bloemenstal van NIELS staat een oudere man die al 50(!) jaar zijn bloemenkraam heeft. Hij vertelde dit zo trots en ik vond hem zo lief dat ik besloot vaker mijn bloemen bij NIELS te halen. Eenmaal thuis zette ik mijn bloemen (die trouwens super mooi zijn) in een vaas en ging ik naar de workshopdag van Stadsdeel Oost.

Eenmaal aangekomen bij de workshopdag kreeg ik de vraag of ik mijn bosje aan de directeur wilde geven, maar ik vertelde dat ik het juist zo leuk vind om een bosje random aan iemand te geven. Sowieso vind ik het leuk om echt op het állerlaatste moment te beslissen aan wie ik de bloemen geef. Ook vind ik dat je niet alleen een bloemetje hoeft te krijgen als je iets goeds doet ( “Je bent geslaagd, gefeliciteerd! Alsjeblieft een bos bloemen”) of wanneer je zielig bent (“beterschap, misschien fleuren deze bloemen je op”). Bloemen aan een directeur geven vond ik zelf iets te dicht in de eerste categorie vallen dus dat deed ik liever niet;)

Uiteindelijk gaf ik de bloemen aan Dorien (geen directeur, maar projectleider jeugd en veiligheid). Er stonden heel veel mensen voor me toen ik mijn bloemen gaf maar ik besloot ze aan Dorien te geven omdat ze een bloemenjurk aan had. Vond ik wel toepasselijk! Nadat ik het idee had uitgelegd vond ze het erg leuk en was ze blij met de bloemen. Daarna vertelde ik nog voor de hele Stadsdeel-Oost-groep wat over mijn bloemetjes en kwamen er leuke vragen: “Hoe reageren mensen?” “Waarom Dorien”? en “Hoe vaak geef je de bloemen?”

Na afloop kwam een collega van Dorien, Marianne naar me toe om me een veer te geven. “Ik geef een veer aan mensen als ik ze in het zonnetje wil zetten. Oftewel een veer in je reet”. Erg grappig en origineel bedacht! Dit was weer een hele andere ontmoeting dan de voorgaande keren.  Op de fiets terug naar huis bedacht ik me dat ik al wel veel bloemen in Amsterdam-Oost heb gegeven. Wellicht is het tijd om een volgende keer een ander stadsdeel in te gaan...

Geniet allemaal van het weekend!!

Liefs, Anne

Wil je weten wanneer er een nieuw bloemenverhaal online staat? Like me dan op Facebook of volg me Twitter. 

Bloemen voor Dorien

Bloemen geven

De veer van Marianne

Bloemen kopen

Bloemen thuis

Bloemen voor Saskia

Afgelopen zondag was voor mij een echte lazy sunday en ik besloot mezelf (en hopelijk een ander) weer te verwennen met nieuwe bloemen.

Samen met m’n vriend ging ik naar het bankjescollectief. Dit vond afgelopen zondag voor het eerst plaats. Het bankjescollectief is een groot openlucht café dat elke eerste zondag van de maand wordt georganiseerd. Iedereen in Nederland kan zijn bankje buiten zetten en zo heb je opeens een soort van je eigen horecagelegenheid voor jouw huis;). Als je besluit om mee te doen en je bankje buiten te zetten kan je zelf bepalen wat je serveert. Je kan je favoriete taart bakken en koffie of thee serveren en zo je bankje ook een naam geven. Zo was er bijvoorbeeld ook een barbecue bankje (spreekt voor zich), bubbelbankje (champagne) en bij de volgende editie is er een bitterballenbankje (lekker!). Er zijn geen vaste prijzen, maar je betaalt voor wat je het waard vindt. Op deze manier leer je ook je buurtgenoten kennen en zit je eens met zijn allen om de tafel terwijl je elkaar normaal gesproken voorbij loopt. Een echt stadsfenomeen en ook één van de redenen voor mij om mijn tweede paar bloemen altijd aan een vreemde te geven. Anyway dit leuke bankjescollectief-initiatief moest ik zien en ik besloot om mijn bloemetjes mee te nemen.

Het eerste bankje waar we naar toe gingen was van Saskia en Ruben. Toen we aankwamen was het al best druk, maar we werden enthousiast ontvangen en er was nog genoeg plek om aan te schuiven. We voelden ons heel welkom! We namen een kopje thee en Saskia had een heerlijke rabarber-appel-kruimeltaart gebakken. Warm geserveerd, want de taart kwam net uit de oven! Het was erg leuk om met iedereen te kletsen. Ik had mezelf voorgenomen om de bloemen aan ‘de host’ van het bankje te geven dus gaf ik de bloemen aan Saskia. Ze was er erg blij met de bloemen en vond het een heel tof initiatief. Ze was benieuwd waar ik allemaal nog meer bloemen had gegeven en we kwamen erachter dat ik toevallig ook bloemen had gegeven aan haar buurman Randy. Wellicht moet ik de volgende keer maar eens een andere hoek uitgaan om een bosje bloemen aan een vreemde te geven. We vonden allebei dat mijn bloemen-idee en het bankjescollectief wat overeenkomsten hadden dus ik vond het erg leuk om de bloemen in deze setting te geven.

Wellicht zet ik in één van de volgende edities ook wel m’n bankje (die ik dan nog wel moet fixen) buiten. Tot die tijd nog genoeg tijd om te bedenken of ik mijn cheesecake of worteltjestaart (of beide?) zal serveren…

Liefs,

Anne

Saskia met haar bloemen

Bloemen kopen

Bloemen bij mij thuis

Bloemen voor Giel en de marktverkoper

Het is lente en dat betekent veel bloemen! Ik zag de afgelopen tijd overal de mooiste bloemen behalve in mijn huis. Daarom besloot ik om afgelopen vrijdag weer eens nieuwe bloemen te kopen en dus ook te geven.

Het was afgelopen zaterdag Koningsdag dus vond ik het leuk om 'Koningsbloemen' te kopen. Het werden oranje rozen. De bloemenman was zo lief om mij het derde bosje gratis te geven dus kon ik twee bossen bloemen weggeven.

Om toch in oranjesfeer te blijven besloot ik om de bosjes te geven aan de eerste persoon die ik zag met een oranje detail. Met dit idee in mijn achterhoofd kwam het eerste bosje bloemen terecht bij een marktverkoper. Zijn oranje detail waren de oranje t-shirts die hij verkocht. Eigenlijk was het niet echt een detail, want zijn hele kraam was gevuld met oranje t-shirts…. Hij nam de bloemen aan, want volgens hem wilt iedereen wel bloemen krijgen. Hij wilde niet op de foto met de bloemen. “Moet ik de bloemen nu terug geven?” vroeg hij toen hij vertelde dat hij niet op de foto wilde. Ik zei dat hij de bloemen natuurlijk mocht houden. Het gaat  immers niet om deze blog of om foto’s, het gaat puur om de bloemen geven en het idee erachter.

Ik liep door richting huis en onderweg kwam ik Giel tegen. Giel zijn oranje detail was zijn zonnebril die hij toevallig net voor Koningsdag had gekocht. Hij bracht Koningsdag en -nacht door in Utrecht en Amsterdam en ging lekker op pad met vrienden. Hij woont sinds een aantal maanden in Amsterdam en heeft daarvoor in Utrecht gewoond. Hij vindt Amsterdam onder andere leuk door dit soort initiatieven zoals mijn bloemen. Giel vroeg zich af of dit mijn tactiek was om met jongens te flirten, maar ik vertelde dat,dat niet het geval was;) Echter willen vrijgezelle vriendinnen wel een keer met mij mee op pad om bloemen te gaan geven aan een knappe man, dus wie weet zou het een prima tactiek kunnen zijn. Weer eens wat anders dan Tinder toch?

Nadat ik thuis was heb ik de bloemen snel in een vaas gezet en daarna ben ik lekker de stad ingegaan om te gaan feesten. Ik heb een heerlijk Koningsweekend gehad!

Liefs Anne

Giel met zijn bloemen

Bloemen bij mij thuis

Bloemen op de markt

Bloemen op de markt

Bloemen voor Astrid

In de decembermaand had ik niet echt behoefte aan bloemen in huis, er was al behoorlijk veel gezelligheid door de kerstboom. De kerstboom wordt dit weekend het huis uitgebonjourd en dus waren nieuwe bloemen meer dan welkom. Vriendinnetje Jantien  (andere Jantien dan de vorige keer, ik heb namelijk twee-Jantien-vriendinnen) was een paar nachtjes bij mij aan het logeren en vond het leuk om mee te gaan.

We liepen naar de markt en kochten daar rode bloemen. We waren een beetje inspiratieloos waar we de bloemen zouden gaan geven dus besloten om de bloemen op straat te geven. Normaal vind ik het niets om de bloemen op straat te geven, omdat ik dan bang ben dat mensen denken dat ik een straatverkoper ben. Toch probeerden we het dit keer. Jantien vond het best spannend. Dit is natuurlijk heel begrijpelijk, de eerste keer vond ik het ook behoorlijk spannend. Mensen raceten voorbij dus we hadden niet echt de kans om mensen aan te spreken. Astrid stond stil, rommelend met veel tassen, en we spraken haar aan. Ze sprak geen Nederlands dus we vertelden ons verhaal in het Engels.

Astrid komt uit Australië, Sydney. Ze is voor een half jaar in Nederland om neuropsychologie aan de UVA te studeren. Ze houdt van het studentenleven en zal het liefste voor altijd student blijven. Haar half jaar hier in Nederland zit er al bijna op, want ze gaat over twee weken weer terug naar Australië. Ze spreekt inmiddels een klein beetje Nederlands, maar heeft voornamelijk haar tijd hier overleefd door ‘Google Translate’. Ze wilde met kerst terug naar Australië, maar besloot toch maar om in Nederland te blijven. Ze wilde namelijk graag hier zijn om oud en nieuw mee te maken. In Australië is het illegaal om vuurwerk af te steken dus ze heeft de hele nacht door de straten van Amsterdam gelopen om te kijken hoe dat nou allemaal in zijn werking ging met al dat vuurwerk. Astrid vond het ‘so sweet’ dat ze bloemen kreeg en was er erg blij mee.

Tot slot een leuke tip van Astrid: www.humansofamsterdam.nl of www.humansofnewyork.com . Op deze website zijn portretten te zien van allerlei mensen. De fotograaf van deze website ontmoet elke dag mensen die hij niet kent en zet ze vervolgens op de foto. Astrid vond dit een beetje lijken op wat ik doe met mijn bloemen, omdat we beide vreemde mensen ontmoeten. Het is echt een leuke website dus zeker de moeite waard om even een kijkje te nemen.

Trouwens allemaal nog een gelukkig nieuwjaar! Dat 2014 een jaar mag worden met veel liefde, gezondheid, gezelligheid, gekte, feestjes en natuurlijk veel bloemen.

Liefs Jantien & Anne

Links; Jantien en rechts; Astrid

Jantien met de bloemen, klaar voor de vaas en voor aflevering

De bloemen thuis is flessen. Toepasselijk dat een paar
bloemen in een lege fles wijn staat waarvan de wijn uit
 Australië komt;)

Thuis samen met Jantien

Bloemen voor Randy

Het was weer een tijd geleden dat ik bloemen voor mezelf en voor iemand anders had gekocht. Ik zat in een grote studie bubbel, waar ik nu weer langzaam uit aan het komen ben. Komende dagen ga ik mezelf enorm verwennen en dat begint natuurlijk met verse bloemen in huis.

Ik was van de week bij Eetlokaal aan het lunchen met een vriendinnetje. Ik was al heel vaak langsgelopen en elke keer dacht ik ‘ziet er leuk uit’, maar toch loop je dan niet naar binnen. Ken je dat? Nu gingen we gelukkig wel naar binnen. Eetlokaal is een restaurant en leerschool waar je super goedkoop kan eten en drinken. (Koffie/thee €1,-,daghap €5) De bediening bestaat uit dove jongeren die moeite hebben om op de arbeidsmarkt te komen. Op deze manier leren ze het horecavak en kunnen ze werken.

Ik vond dit zo’n leuk initiatief dat ik besloot om daar mijn bos bloemen te gaan geven. Ik kwam binnen met mijn bos en Randy kwam naar me toe. Hij gebaarde of de bloemen water nodig hadden. Nee ik begrijp geen gebarentaal, maar een man naast me die het wel begreep schoot me te hulp. Ik vroeg of de meneer naast ons wilde tolken omdat ik Randy iets wilde geven. Ik vertelde mijn verhaal terwijl mijn hele verhaal werd vertolkt in gebarentaal. Ik dacht dat ik veel te snel kletste, maar de meneer naast ons kon me gelukkig goed bij houden. Toen ik klaar was met mijn verhaal had Randy een grote glimlach op zijn gezicht en kwam enthousiast op me af om me drie kussen te geven. Daaruit begreep ik dat hij blij was met de bloemen. Zo zie je maar dat je niet altijd woorden nodig hebt om iets duidelijk te maken en dat je daar elkaar ook niet jaren voor hoeft te kennen.

Inmiddels waren de andere medewerkers er ook bijgekomen en iedereen was druk in de weer met gebarentaal. Ik voelde me een beetje verloren aangezien ik de enige was die de gebarentaal niet begreep. Dit is dus een beetje de omgekeerde wereld, want ik kan me voorstellen dat dove mensen zich vaker zo voelen. Ik kreeg er een apart gevoel bij dat ik opeens zo beperkt was in mijn communicatiemogelijkheden, maar het was niet vervelend. Waarschijnlijk was het niet vervelend omdat ik wist dat als ik weer buiten was deze barrière niet meer aanwezig zou zijn. Het was wel heel boeiend om te ervaren dat communiceren opeens niet meer zo vanzelf sprekend is.

Ik ben er achter gekomen dat Randy, Randy heet door het gebarenalfabet wat op tafel te vinden was. Ooit heb ik het gebarenalfabet geleerd op vakantie. Ik was heel enthousiast  om het te leren, wilde er zelfs een studie in volgen... Vriendlief voorspelde dat die studie wel los zou lopen en hij had gelijk. Terug naar de ontmoeting. Elke letter is dus gekoppeld aan een gebaar en hij spelde op deze manier zijn naam. Ik was een beetje slecht met de gebaren koppelen aan de letters op de kaart. (Ik ben heel slecht in zoeken en was het gebarenalfabet alweer vergeten) Toch kwam ik uiteindelijk achter zijn naam, omdat Randy zo lief was om me af en toe stiekem te helpen door de juiste letter aan te wijzen.

Tip voor alle theedrinkers: Het gebaar van thee is heel makkelijk. Dat gebaar is net doen alsof je, je zakje in en uit het water doet. Dat weet ik voor de volgende keer want ga zeker terug. Of het nu met of zonder bloemen is.

Liefs,

Anne

Samen met Randy bij 'het aflevermoment'

Bloemen bij mij thuis

De gebarenuitleg is erg handig!

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering

Bloemen voor Obladen & Mevrouw de Koning

Er werden weer nieuwe bloemen gekocht/gegeven deze week! Inmiddels hebben al wat vriendjes en vriendinnetjes aangegeven dat ze graag een keer mee willen. Gezellig! Dat bracht mij op het idee om af en toe op pad te gaan met een ‘gastgever’. Mijn eerste gastgever was vriendin Jantien. Het eerste wat ze uitriep toen ik haar over mijn-bloemen-weg-geef-idee vertelde was ‘IK WIL MEE ANN’. Oké dat was dus afgesproken!

We gingen naar een bejaardentehuis waar ook een activiteitencentrum aan verbonden was. Voordat we er naar toe gingen moesten er eerst nog bloemen gekocht worden bij mijn vaste bloemenman op de Dappermarkt. Ik koos rode Dahlia’s (tenminste mij werd vertelt dat het Dahlia’s waren, weet het niet zeker?) Jantien koos dezelfde bloemen die ik aan Nanna gaf een paar weken geleden.

We liepen  het bejaardentehuis binnen en daar waren een stuk of twaalf vrouwen aan het haken en breien. Door de luidsprekers klonk Ramsus Shaffy. We werden echt heel vriendelijk en relaxed ontvangen. Waar ik tot nu toe toch altijd iets proefde van ‘waarom doe je dit?’ leek het voor de ouderen niet zo gek te zijn. Misschien omdat het vroeger wat normaler was als je zo maar ergens binnen komt wandelen? Ik vond het een beetje zielig om de bloemen maar aan één iemand te geven, dus stelde ik voor dat ik ze misschien op tafel zou kunnen zetten zodat iedereen ervan kon genieten. Dat kon niet volgens de dames, want ze gingen allemaal weer om vier uur naar hun eigen huis. Oké dan toch iemand uitkiezen. Ik besloot samen met Jantien om mijn bos aan Obladen te geven.  Obladen vroeg ik haar? Ik had nog nooit van deze naam gehoord. Waarop ze antwoordde gewoon bladen met een O er voor! Obladen was echt heel lief. ‘Wat ben jij idealistisch en sociaal’ zei ze lekker op zijn Amsterdams. We kletsten een tijd met haar en kwamen erachter dat ze al 67(!) jaar samen is met haar man en dat ze het gezellig vind om af en toe naar de dagactiviteiten te gaan. ‘Op deze manier blijf ik lekker bezig.  In het weekend kijk ik uit naar maandag, dan weet ik dat ik weer lekker hier naar toe kan. In het begin zag ik het niet zo zitten. Ik ga toch zeker geen kleuterliedjes zingen dáár dacht ik, maar ik moet zeggen dat ik het toch wel heel gezellig vind’.

Jantien besloot haar bloemen aan Mevrouw de Koning te geven. Jantien haar ervaring lees je hieronder:

 'Als we bij het bejaardentehuis aankomen zijn de medewerkers heel enthousiast. 'Er zouden meer mensen als jullie moeten zijn, meiden!' Mensen zoals Anne dus. Dit project is goed verzonnen en past bij Anne: lief, attent en altijd in voor avontuur. De bejaarden zijn heel blij met de bloemen en wij vinden het leuk om naar hun verhalen te luisteren. Het is waar dat je een leuke reactie wil hebben van mensen. De mevrouw die mijn bloemen kreeg brabbelde er een beetje op los en leek er niet veel van te snappen. Maar goed, het gaat om het idee.'

Wil jij ook een keer mee als gastgever? Gezellig! Mail me even of stuur een berichtje op Facebook. Oh en het maakt niets uit of je me wel, niet of een beetje kent. Iedereen is welkom!

Liefs, Anne

Obladen met haar bloemen

Mevrouw de Koning met haar bloemen

Links mijn bloemen; Rechts de bloemen van Obladen

Samen met Jantien op de markt

Bloemen voor de lezende man in het park

Het was weer tijd voor een nieuwe bos bloemen. Het was een zonnige dag afgelopen zaterdag, dus het werden gele bloemen. Ik ging gezellig met vriendlief naar de markt om een leuke bos uit te zoeken en daarna gingen we naar het park om ze aan iemand te geven.

Vriendlief was voor het eerst ook bij het weg-geef-moment en vond het stiekem allemaal een beetje spannend. Zodra we het park binnen fietsten stelde hij allemaal vragen. ‘Oke en nu?’ 'Kijken of we mensen zien schat.'  ‘Aan wie wil je ze geven?’ 'Dat weet ik niet.' ‘Wat is je tactiek?’ 'Heb ik niet.'

We zagen een vrouw aan een tafel zitten en ik liep op haar af. Ik vroeg haar of ze de bloemen wilde hebben, maar ze stond op een camping en ze zou de volgende dag naar Duitsland gaan dus dat was zonde van de bloemen vond de Duitse dame zelf. Ik moest ze aan iemand anders geven. Eenmaal weer op de fiets kwam ze nog  naar me toe gerend. ‘Is het normaal in Amsterdam dat je bloemen geeft aan vreemde mensen?’ ‘Uhm volgens mij niet echt’. ‘Het zou niet raar zijn want jullie hebben zoveel mooie bloemen hier’ antwoordde ze. Ik fietste weer verder met nog steeds een bos bloemen onder mijn arm.

Ik zag een man op een bankje een boek lezen.  Ik besloot om de bloemen aan hem te geven. Ik vroeg of hij ze wilde hebben en dat wilde hij wel. Hij zat lekker te genieten van het zonnetje met een boek. Ik legde hem mijn verhaal uit, maar het was een beetje anders dan de vorige keren. Er ontstond ondanks zijn vriendelijke reactie niet echt een gesprek en het was voor mij een beetje ongemakkelijk. De vorige keren werd er met enthousiasme en interesse gereageerd en dit keer was de situatie een beetje ‘stijfjes’. Ik had mezelf voor genomen voordat ik hier aan begon dat het oké was zoals het gaat. Heb je een gesprek is het leuk, heb je geen gesprek is het ook oké. Het is immers niet het doel om hele gesprekken met mensen te voeren, maar het doel is echt om de bloemen te geven aan een vreemde.

Ik geef deze bloemen met als doel dat je iets voor een ander kunt doen zonder dat je er iets terug voor wilt. Toch merk ik stiekem dat ik ook verwachtingen heb of iets terug wil. Ik voel me fijner na afloop als er met enthousiasme of interesse is gereageerd. Ik roep dus wel heel hard dat je iets kunt doen voor een ander zonder er iets voor terug te krijgen, maar toch wil ik er ook iets voor terug. Namelijk een reactie die ik hoop of verwacht te krijgen. Een beetje tegenstrijdig dus, maar misschien ook begrijpelijk. Dit keer ben ik helemaal vergeten te vragen naar zijn naam dus vandaar dat het de lezende man in het park is geworden.

Het geven gaat al wel steeds beter en ik vind het al veel minder spannend dan de eerste keer. Zo zie je maar dat alles went.

Links mijn bloemen, Rechts de bloemen van de lezende man in het park.

Bloemen uitzoeken op de markt.

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering.

Park

Bloemen voor Nanna

Afgelopen week waren mijn bloemen, en die van Leo waarschijnlijk ook, helemaal dood.  Ik besloot om nieuwe te kopen. Ook moest er hard gestudeerd worden dus ging ik naar een cafeetje bij mij om de hoek met de bloemen onder mijn arm. Eenmaal  gesetteld met mijn Jasmijn thee keek ik rond om te kijken aan wie ik de bloemen zou gaan geven. Het waren nogal vrouwelijke bloemen, roze en paars, dus vond ik het gepast om ze aan een vrouw te geven. Ik zag een vrouw een paar tafels verderop cappuccino drinken en besloot om ze aan haar te geven. Deze vrouw heette Nanna.

Ik vroeg of ik Nanna blij kon maken met een bos bloemen. Nanna was erg enthousiast en vond het heel erg lief dat ze de bloemen kreeg. Ze kon zich vinden in mijn ideeën en was zelf ook met iets leuks bezig.

Nanna vertelde me dat ze op dit moment Biodanza workshops aan het organiseren was. Ik had er nog nooit van gehoord en ze legde me uit wat het was. Biodanza is een vorm van dans. Niet dansen met moeilijke stapjes, halverwege het liedje er achter gekomen dat je ver achter loopt (Zo ging het vroeger bij mij tijdens mijn vier lessen jazzballet.) Nee Biodanza is anders. Tijdens de Biodanza workshops ontmoet je andere mensen, dans je samen met andere mensen en heb je daarmee écht contact. Daarom worden deze workshops georganiseerd voor (oudere) singles. Biodanza heeft namelijk aspecten die je ook kunt gebruiken tijdens het flirten zoals initiatief nemen en oogcontact maken.

Over initiatief nemen gesproken, volgende keer weer een bos bloemen, want de bloemen geven bevalt me super goed!

Links; bloemen van mij. Rechts; bloemen van Nanna.

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering.

Bloemen voor Leo

Mijn eerste bos bloemen ging ik vrijdag afleveren. Super spannend! Hoe zouden mensen reageren? Ik liep naar de markt en zocht twee mooie bossen uit. Een bosje bloemen uitzoeken is toch anders als je weet dat je het nog aan iemand anders gaat geven. Ik vond het het veel moeilijker dan normaal, omdat ik wilde dat de ontvanger het bosje ook mooi zou vinden. Aan wie zal ik de bloemen gaan geven? Zal hij of zij het bosje mooi vinden? 

Ik liep naar het buurthuis waar wat mensen zaten. Ik vroeg aan twee mannen of ik ze blij kon maken met een bos bloemen, maar ze zeiden dat de barman meer van bloemen houdt. Ik liep op de barman af en vroeg of hij een bosje bloemen wilde hebben.

Ik kwam erachter dat de man achter de bar Leo heette en ik vertelde hem mijn verhaal. Leo zat vol met vragen over waarom hij de bloemen kreeg. "Krijg ik dit bosje bloemen zomaar?" Waarop ik antwoordde ja en legde mijn idee erachter uit. "Vanuit een organisatie?" waarop ik antwoordde nee en "betaal je het uit eigen zak?". "Oh wauw" was zijn reactie toen ik zei dat ik dat inderdaad deed.  Leo was erg geïnteresseerd in mijn plan en was ook lichtelijk verbaasd dat ik dit ondernam. Zijn reactie is herkenbaar, omdat we niet gewend zijn dat we zomaar iets krijgen van iemand, zonder dat er iets tegenover staat. Leo was blij met de bloemen en hij vond ze erg mooi. Hij vertelde mij dat hij 3/ 4 dagen in de week vrijwilligerswerk doet achter de bar en we kletsten wat over de buurt en het buurthuis. 

Het was voor mij nog best spannend en onwennig, maar wel ontzettend leuk om zomaar een vreemde blij te maken met een bos bloemen.

Links; Bloemen bij mij thuis. Rechts; Bloemen bij Leo.

Leo  met de bloemen.

Bloemen klaar voor aflevering

Het idee van bloemen voor ...

Elke keer als ik een bosje bloemen voor mezelf koop, koop ik hetzelfde bosje bloemen voor iemand anders. Iemand anders die ik niet ken en voor mij een vreemde is. Waarom? Onder andere omdat het aansluit bij veel dingen wat ik leuk vind: mensen ontmoeten, verhalen, bloemen, mensen blij maken, mensen verrassen en kleine geluksmomenten. Daarnaast is het best spannend om zomaar met een bos bloemen op mensen af te stappen en ik houd wel van een beetje spanning.

Het valt me op dat mensen niet meer zoveel doen voor anderen. We leven helemaal in ons eigen wereldje en we zijn minder bezig met de mensen om ons heen. Als we iets voor een vreemde doen, denken we al snel dat daar iets tegenover moet staan. Dat vind ik jammer! 

Waarom blog ik over mijn bloemenverhalen?
Door deze blog hoop ik dat mensen het 'normaler' gaan vinden om zomaar iets voor een vreemde te doen zonder dat er een tegenprestatie voor wordt terug verwacht:) Ik hoorde laatst via via dat iemand over mijn blog zei: "Eerst vond ik het maar raar om zomaar een bos bloemen aan iemand te geven die je niet kent, maar nadat ik meerdere verhalen op haar blog had gelezen vond ik het eigenlijk hartstikke leuk". Toen ik deze reactie hoorde kreeg ik een grote glimlach op mijn gezicht, omdat dit één van de redenen is waarom ik het leuk vind om mijn verhalen te delen.

Aan wie geef ik bloemen en wat moet je daarvoor doen?
Om bloemen te krijgen hoef je niet iets goeds te doen of iets vreselijks te hebben meegemaakt. Mensen krijgen de bloemen zomaar. Ik beslis op het laatste moment aan wie ik de bloemen geef en ga meestal op pad zonder plan. 

Wil je ook bloemen geven?

Af en toe ga ik op pad met een gastgever. Als gastgever ga je met mij mee op pad om bloemen te geven. Iedereen is welkom als gastgever dus stuur gerust een berichtje als je mee wilt! Mocht je alleen bloemen geven aan een vreemde (hebben al meerdere mensen gedaan, jeej!) dan zou ik het super leuk vinden als je mij dat laat weten, ben heel benieuwd naar je ervaringen!

Wil je op de hoogte blijven van mijn bloemenverhalen? Like bloemen voor op Facebook, Twitter of Instagram.

Liefs,
Anne