Bloemen voor Randy

Het was weer een tijd geleden dat ik bloemen voor mezelf en voor iemand anders had gekocht. Ik zat in een grote studie bubbel, waar ik nu weer langzaam uit aan het komen ben. Komende dagen ga ik mezelf enorm verwennen en dat begint natuurlijk met verse bloemen in huis.

Ik was van de week bij Eetlokaal aan het lunchen met een vriendinnetje. Ik was al heel vaak langsgelopen en elke keer dacht ik ‘ziet er leuk uit’, maar toch loop je dan niet naar binnen. Ken je dat? Nu gingen we gelukkig wel naar binnen. Eetlokaal is een restaurant en leerschool waar je super goedkoop kan eten en drinken. (Koffie/thee €1,-,daghap €5) De bediening bestaat uit dove jongeren die moeite hebben om op de arbeidsmarkt te komen. Op deze manier leren ze het horecavak en kunnen ze werken.

Ik vond dit zo’n leuk initiatief dat ik besloot om daar mijn bos bloemen te gaan geven. Ik kwam binnen met mijn bos en Randy kwam naar me toe. Hij gebaarde of de bloemen water nodig hadden. Nee ik begrijp geen gebarentaal, maar een man naast me die het wel begreep schoot me te hulp. Ik vroeg of de meneer naast ons wilde tolken omdat ik Randy iets wilde geven. Ik vertelde mijn verhaal terwijl mijn hele verhaal werd vertolkt in gebarentaal. Ik dacht dat ik veel te snel kletste, maar de meneer naast ons kon me gelukkig goed bij houden. Toen ik klaar was met mijn verhaal had Randy een grote glimlach op zijn gezicht en kwam enthousiast op me af om me drie kussen te geven. Daaruit begreep ik dat hij blij was met de bloemen. Zo zie je maar dat je niet altijd woorden nodig hebt om iets duidelijk te maken en dat je daar elkaar ook niet jaren voor hoeft te kennen.

Inmiddels waren de andere medewerkers er ook bijgekomen en iedereen was druk in de weer met gebarentaal. Ik voelde me een beetje verloren aangezien ik de enige was die de gebarentaal niet begreep. Dit is dus een beetje de omgekeerde wereld, want ik kan me voorstellen dat dove mensen zich vaker zo voelen. Ik kreeg er een apart gevoel bij dat ik opeens zo beperkt was in mijn communicatiemogelijkheden, maar het was niet vervelend. Waarschijnlijk was het niet vervelend omdat ik wist dat als ik weer buiten was deze barrière niet meer aanwezig zou zijn. Het was wel heel boeiend om te ervaren dat communiceren opeens niet meer zo vanzelf sprekend is.

Ik ben er achter gekomen dat Randy, Randy heet door het gebarenalfabet wat op tafel te vinden was. Ooit heb ik het gebarenalfabet geleerd op vakantie. Ik was heel enthousiast  om het te leren, wilde er zelfs een studie in volgen... Vriendlief voorspelde dat die studie wel los zou lopen en hij had gelijk. Terug naar de ontmoeting. Elke letter is dus gekoppeld aan een gebaar en hij spelde op deze manier zijn naam. Ik was een beetje slecht met de gebaren koppelen aan de letters op de kaart. (Ik ben heel slecht in zoeken en was het gebarenalfabet alweer vergeten) Toch kwam ik uiteindelijk achter zijn naam, omdat Randy zo lief was om me af en toe stiekem te helpen door de juiste letter aan te wijzen.

Tip voor alle theedrinkers: Het gebaar van thee is heel makkelijk. Dat gebaar is net doen alsof je, je zakje in en uit het water doet. Dat weet ik voor de volgende keer want ga zeker terug. Of het nu met of zonder bloemen is.

Liefs,

Anne

Samen met Randy bij 'het aflevermoment'

Bloemen bij mij thuis

De gebarenuitleg is erg handig!

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering

Bloemen voor Obladen & Mevrouw de Koning

Er werden weer nieuwe bloemen gekocht/gegeven deze week! Inmiddels hebben al wat vriendjes en vriendinnetjes aangegeven dat ze graag een keer mee willen. Gezellig! Dat bracht mij op het idee om af en toe op pad te gaan met een ‘gastgever’. Mijn eerste gastgever was vriendin Jantien. Het eerste wat ze uitriep toen ik haar over mijn-bloemen-weg-geef-idee vertelde was ‘IK WIL MEE ANN’. Oké dat was dus afgesproken!

We gingen naar een bejaardentehuis waar ook een activiteitencentrum aan verbonden was. Voordat we er naar toe gingen moesten er eerst nog bloemen gekocht worden bij mijn vaste bloemenman op de Dappermarkt. Ik koos rode Dahlia’s (tenminste mij werd vertelt dat het Dahlia’s waren, weet het niet zeker?) Jantien koos dezelfde bloemen die ik aan Nanna gaf een paar weken geleden.

We liepen  het bejaardentehuis binnen en daar waren een stuk of twaalf vrouwen aan het haken en breien. Door de luidsprekers klonk Ramsus Shaffy. We werden echt heel vriendelijk en relaxed ontvangen. Waar ik tot nu toe toch altijd iets proefde van ‘waarom doe je dit?’ leek het voor de ouderen niet zo gek te zijn. Misschien omdat het vroeger wat normaler was als je zo maar ergens binnen komt wandelen? Ik vond het een beetje zielig om de bloemen maar aan één iemand te geven, dus stelde ik voor dat ik ze misschien op tafel zou kunnen zetten zodat iedereen ervan kon genieten. Dat kon niet volgens de dames, want ze gingen allemaal weer om vier uur naar hun eigen huis. Oké dan toch iemand uitkiezen. Ik besloot samen met Jantien om mijn bos aan Obladen te geven.  Obladen vroeg ik haar? Ik had nog nooit van deze naam gehoord. Waarop ze antwoordde gewoon bladen met een O er voor! Obladen was echt heel lief. ‘Wat ben jij idealistisch en sociaal’ zei ze lekker op zijn Amsterdams. We kletsten een tijd met haar en kwamen erachter dat ze al 67(!) jaar samen is met haar man en dat ze het gezellig vind om af en toe naar de dagactiviteiten te gaan. ‘Op deze manier blijf ik lekker bezig.  In het weekend kijk ik uit naar maandag, dan weet ik dat ik weer lekker hier naar toe kan. In het begin zag ik het niet zo zitten. Ik ga toch zeker geen kleuterliedjes zingen dáár dacht ik, maar ik moet zeggen dat ik het toch wel heel gezellig vind’.

Jantien besloot haar bloemen aan Mevrouw de Koning te geven. Jantien haar ervaring lees je hieronder:

 'Als we bij het bejaardentehuis aankomen zijn de medewerkers heel enthousiast. 'Er zouden meer mensen als jullie moeten zijn, meiden!' Mensen zoals Anne dus. Dit project is goed verzonnen en past bij Anne: lief, attent en altijd in voor avontuur. De bejaarden zijn heel blij met de bloemen en wij vinden het leuk om naar hun verhalen te luisteren. Het is waar dat je een leuke reactie wil hebben van mensen. De mevrouw die mijn bloemen kreeg brabbelde er een beetje op los en leek er niet veel van te snappen. Maar goed, het gaat om het idee.'

Wil jij ook een keer mee als gastgever? Gezellig! Mail me even of stuur een berichtje op Facebook. Oh en het maakt niets uit of je me wel, niet of een beetje kent. Iedereen is welkom!

Liefs, Anne

Obladen met haar bloemen

Mevrouw de Koning met haar bloemen

Links mijn bloemen; Rechts de bloemen van Obladen

Samen met Jantien op de markt

Bloemen voor de lezende man in het park

Het was weer tijd voor een nieuwe bos bloemen. Het was een zonnige dag afgelopen zaterdag, dus het werden gele bloemen. Ik ging gezellig met vriendlief naar de markt om een leuke bos uit te zoeken en daarna gingen we naar het park om ze aan iemand te geven.

Vriendlief was voor het eerst ook bij het weg-geef-moment en vond het stiekem allemaal een beetje spannend. Zodra we het park binnen fietsten stelde hij allemaal vragen. ‘Oke en nu?’ 'Kijken of we mensen zien schat.'  ‘Aan wie wil je ze geven?’ 'Dat weet ik niet.' ‘Wat is je tactiek?’ 'Heb ik niet.'

We zagen een vrouw aan een tafel zitten en ik liep op haar af. Ik vroeg haar of ze de bloemen wilde hebben, maar ze stond op een camping en ze zou de volgende dag naar Duitsland gaan dus dat was zonde van de bloemen vond de Duitse dame zelf. Ik moest ze aan iemand anders geven. Eenmaal weer op de fiets kwam ze nog  naar me toe gerend. ‘Is het normaal in Amsterdam dat je bloemen geeft aan vreemde mensen?’ ‘Uhm volgens mij niet echt’. ‘Het zou niet raar zijn want jullie hebben zoveel mooie bloemen hier’ antwoordde ze. Ik fietste weer verder met nog steeds een bos bloemen onder mijn arm.

Ik zag een man op een bankje een boek lezen.  Ik besloot om de bloemen aan hem te geven. Ik vroeg of hij ze wilde hebben en dat wilde hij wel. Hij zat lekker te genieten van het zonnetje met een boek. Ik legde hem mijn verhaal uit, maar het was een beetje anders dan de vorige keren. Er ontstond ondanks zijn vriendelijke reactie niet echt een gesprek en het was voor mij een beetje ongemakkelijk. De vorige keren werd er met enthousiasme en interesse gereageerd en dit keer was de situatie een beetje ‘stijfjes’. Ik had mezelf voor genomen voordat ik hier aan begon dat het oké was zoals het gaat. Heb je een gesprek is het leuk, heb je geen gesprek is het ook oké. Het is immers niet het doel om hele gesprekken met mensen te voeren, maar het doel is echt om de bloemen te geven aan een vreemde.

Ik geef deze bloemen met als doel dat je iets voor een ander kunt doen zonder dat je er iets terug voor wilt. Toch merk ik stiekem dat ik ook verwachtingen heb of iets terug wil. Ik voel me fijner na afloop als er met enthousiasme of interesse is gereageerd. Ik roep dus wel heel hard dat je iets kunt doen voor een ander zonder er iets voor terug te krijgen, maar toch wil ik er ook iets voor terug. Namelijk een reactie die ik hoop of verwacht te krijgen. Een beetje tegenstrijdig dus, maar misschien ook begrijpelijk. Dit keer ben ik helemaal vergeten te vragen naar zijn naam dus vandaar dat het de lezende man in het park is geworden.

Het geven gaat al wel steeds beter en ik vind het al veel minder spannend dan de eerste keer. Zo zie je maar dat alles went.

Links mijn bloemen, Rechts de bloemen van de lezende man in het park.

Bloemen uitzoeken op de markt.

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering.

Park

Bloemen voor Nanna

Afgelopen week waren mijn bloemen, en die van Leo waarschijnlijk ook, helemaal dood.  Ik besloot om nieuwe te kopen. Ook moest er hard gestudeerd worden dus ging ik naar een cafeetje bij mij om de hoek met de bloemen onder mijn arm. Eenmaal  gesetteld met mijn Jasmijn thee keek ik rond om te kijken aan wie ik de bloemen zou gaan geven. Het waren nogal vrouwelijke bloemen, roze en paars, dus vond ik het gepast om ze aan een vrouw te geven. Ik zag een vrouw een paar tafels verderop cappuccino drinken en besloot om ze aan haar te geven. Deze vrouw heette Nanna.

Ik vroeg of ik Nanna blij kon maken met een bos bloemen. Nanna was erg enthousiast en vond het heel erg lief dat ze de bloemen kreeg. Ze kon zich vinden in mijn ideeën en was zelf ook met iets leuks bezig.

Nanna vertelde me dat ze op dit moment Biodanza workshops aan het organiseren was. Ik had er nog nooit van gehoord en ze legde me uit wat het was. Biodanza is een vorm van dans. Niet dansen met moeilijke stapjes, halverwege het liedje er achter gekomen dat je ver achter loopt (Zo ging het vroeger bij mij tijdens mijn vier lessen jazzballet.) Nee Biodanza is anders. Tijdens de Biodanza workshops ontmoet je andere mensen, dans je samen met andere mensen en heb je daarmee écht contact. Daarom worden deze workshops georganiseerd voor (oudere) singles. Biodanza heeft namelijk aspecten die je ook kunt gebruiken tijdens het flirten zoals initiatief nemen en oogcontact maken.

Over initiatief nemen gesproken, volgende keer weer een bos bloemen, want de bloemen geven bevalt me super goed!

Links; bloemen van mij. Rechts; bloemen van Nanna.

Bloemen klaar voor de vaas en voor aflevering.

Bloemen voor Leo

Mijn eerste bos bloemen ging ik vrijdag afleveren. Super spannend! Hoe zouden mensen reageren? Ik liep naar de markt en zocht twee mooie bossen uit. Een bosje bloemen uitzoeken is toch anders als je weet dat je het nog aan iemand anders gaat geven. Ik vond het het veel moeilijker dan normaal, omdat ik wilde dat de ontvanger het bosje ook mooi zou vinden. Aan wie zal ik de bloemen gaan geven? Zal hij of zij het bosje mooi vinden? 

Ik liep naar het buurthuis waar wat mensen zaten. Ik vroeg aan twee mannen of ik ze blij kon maken met een bos bloemen, maar ze zeiden dat de barman meer van bloemen houdt. Ik liep op de barman af en vroeg of hij een bosje bloemen wilde hebben.

Ik kwam erachter dat de man achter de bar Leo heette en ik vertelde hem mijn verhaal. Leo zat vol met vragen over waarom hij de bloemen kreeg. "Krijg ik dit bosje bloemen zomaar?" Waarop ik antwoordde ja en legde mijn idee erachter uit. "Vanuit een organisatie?" waarop ik antwoordde nee en "betaal je het uit eigen zak?". "Oh wauw" was zijn reactie toen ik zei dat ik dat inderdaad deed.  Leo was erg geïnteresseerd in mijn plan en was ook lichtelijk verbaasd dat ik dit ondernam. Zijn reactie is herkenbaar, omdat we niet gewend zijn dat we zomaar iets krijgen van iemand, zonder dat er iets tegenover staat. Leo was blij met de bloemen en hij vond ze erg mooi. Hij vertelde mij dat hij 3/ 4 dagen in de week vrijwilligerswerk doet achter de bar en we kletsten wat over de buurt en het buurthuis. 

Het was voor mij nog best spannend en onwennig, maar wel ontzettend leuk om zomaar een vreemde blij te maken met een bos bloemen.

Links; Bloemen bij mij thuis. Rechts; Bloemen bij Leo.

Leo  met de bloemen.

Bloemen klaar voor aflevering

Het idee van bloemen voor ...

Elke keer als ik een bosje bloemen voor mezelf koop, koop ik hetzelfde bosje bloemen voor iemand anders. Iemand anders die ik niet ken en voor mij een vreemde is. Waarom? Onder andere omdat het aansluit bij veel dingen wat ik leuk vind: mensen ontmoeten, verhalen, bloemen, mensen blij maken, mensen verrassen en kleine geluksmomenten. Daarnaast is het best spannend om zomaar met een bos bloemen op mensen af te stappen en ik houd wel van een beetje spanning.

Het valt me op dat mensen niet meer zoveel doen voor anderen. We leven helemaal in ons eigen wereldje en we zijn minder bezig met de mensen om ons heen. Als we iets voor een vreemde doen, denken we al snel dat daar iets tegenover moet staan. Dat vind ik jammer! 

Waarom blog ik over mijn bloemenverhalen?
Door deze blog hoop ik dat mensen het 'normaler' gaan vinden om zomaar iets voor een vreemde te doen zonder dat er een tegenprestatie voor wordt terug verwacht:) Ik hoorde laatst via via dat iemand over mijn blog zei: "Eerst vond ik het maar raar om zomaar een bos bloemen aan iemand te geven die je niet kent, maar nadat ik meerdere verhalen op haar blog had gelezen vond ik het eigenlijk hartstikke leuk". Toen ik deze reactie hoorde kreeg ik een grote glimlach op mijn gezicht, omdat dit één van de redenen is waarom ik het leuk vind om mijn verhalen te delen.

Aan wie geef ik bloemen en wat moet je daarvoor doen?
Om bloemen te krijgen hoef je niet iets goeds te doen of iets vreselijks te hebben meegemaakt. Mensen krijgen de bloemen zomaar. Ik beslis op het laatste moment aan wie ik de bloemen geef en ga meestal op pad zonder plan. 

Wil je ook bloemen geven?

Af en toe ga ik op pad met een gastgever. Als gastgever ga je met mij mee op pad om bloemen te geven. Iedereen is welkom als gastgever dus stuur gerust een berichtje als je mee wilt! Mocht je alleen bloemen geven aan een vreemde (hebben al meerdere mensen gedaan, jeej!) dan zou ik het super leuk vinden als je mij dat laat weten, ben heel benieuwd naar je ervaringen!

Wil je op de hoogte blijven van mijn bloemenverhalen? Like bloemen voor op Facebook, Twitter of Instagram.

Liefs,
Anne