bloemen voor ...: november 2013

Het was weer een tijd geleden dat ik bloemen voor mezelf en voor iemand anders had gekocht. Ik zat in een grote studie bubbel, waar ik nu weer langzaam uit aan het komen ben. Komende dagen ga ik mezelf enorm verwennen en dat begint natuurlijk met verse bloemen in huis.

Ik was van de week bij Eetlokaal aan het lunchen met een vriendinnetje. Ik was al heel vaak langsgelopen en elke keer dacht ik ‘ziet er leuk uit’, maar toch loop je dan niet naar binnen. Ken je dat? Nu gingen we gelukkig wel naar binnen. Eetlokaal is een restaurant en leerschool waar je super goedkoop kan eten en drinken. (Koffie/thee €1,-,daghap €5) De bediening bestaat uit dove jongeren die moeite hebben om op de arbeidsmarkt te komen. Op deze manier leren ze het horecavak en kunnen ze werken.

Ik vond dit zo’n leuk initiatief dat ik besloot om daar mijn bos bloemen te gaan geven. Ik kwam binnen met mijn bos en Randy kwam naar me toe. Hij gebaarde of de bloemen water nodig hadden. Nee ik begrijp geen gebarentaal, maar een man naast me die het wel begreep schoot me te hulp. Ik vroeg of de meneer naast ons wilde tolken omdat ik Randy iets wilde geven. Ik vertelde mijn verhaal terwijl mijn hele verhaal werd vertolkt in gebarentaal. Ik dacht dat ik veel te snel kletste, maar de meneer naast ons kon me gelukkig goed bij houden. Toen ik klaar was met mijn verhaal had Randy een grote glimlach op zijn gezicht en kwam enthousiast op me af om me drie kussen te geven. Daaruit begreep ik dat hij blij was met de bloemen. Zo zie je maar dat je niet altijd woorden nodig hebt om iets duidelijk te maken en dat je daar elkaar ook niet jaren voor hoeft te kennen.

Inmiddels waren de andere medewerkers er ook bijgekomen en iedereen was druk in de weer met gebarentaal. Ik voelde me een beetje verloren aangezien ik de enige was die de gebarentaal niet begreep. Dit is dus een beetje de omgekeerde wereld, want ik kan me voorstellen dat dove mensen zich vaker zo voelen. Ik kreeg er een apart gevoel bij dat ik opeens zo beperkt was in mijn communicatiemogelijkheden, maar het was niet vervelend. Waarschijnlijk was het niet vervelend omdat ik wist dat als ik weer buiten was deze barrière niet meer aanwezig zou zijn. Het was wel heel boeiend om te ervaren dat communiceren opeens niet meer zo vanzelf sprekend is.

Ik ben er achter gekomen dat Randy, Randy heet door het gebarenalfabet wat op tafel te vinden was. Ooit heb ik het gebarenalfabet geleerd op vakantie. Ik was heel enthousiast om het te leren, wilde er zelfs een studie in volgen... Vriendlief voorspelde dat die studie wel los zou lopen en hij had gelijk. Terug naar de ontmoeting. Elke letter is dus gekoppeld aan een gebaar en hij spelde op deze manier zijn naam. Ik was een beetje slecht met de gebaren koppelen aan de letters op de kaart. (Ik ben heel slecht in zoeken en was het gebarenalfabet alweer vergeten) Toch kwam ik uiteindelijk achter zijn naam, omdat Randy zo lief was om me af en toe stiekem te helpen door de juiste letter aan te wijzen.

Tip voor alle theedrinkers: Het gebaar van thee is heel makkelijk. Dat gebaar is net doen alsof je, je zakje in en uit het water doet. Dat weet ik voor de volgende keer want ga zeker terug. Of het nu met of zonder bloemen is.

Liefs,

Anne